Siz de olur mu bilmem ana ben kuaföre giderken hep çok heyecanlanırım.Heyecandan daha ziyade biraz tırs tırs bir durumdur aslında bu.Ama geçenlerde ben bunun sebebini düşündüm aslında çok düşünmedim her şeyde olduğu gibi bunda da b.ku başkasına atmaya karar verdim.Ve dedimki ponçiğim sen bugün bu psikolojideysen sebebi mazide kalbindeki derin yaradır.Nasıl mı?Anlatayım:
İlkokula gidiyorum dayımın düğünü var ve ozamanın iyilerin olan bir kuaföre gittik gelin akrabaları bizim büyükler ve yancı bebeler sülalecek tabi..Üzerimde kına gecesinde giyeceğim sarılı yeşilli bir tayt yine aynı fosforda bir badi var o kıyafetin üstüne benim saçımı gelin topuzundan hallice yapmış kuaför bağğyan .Tabi ben çok güzelim aynadaki yansımamda hissettiği o yani.Neyse kuaför makyaj yapıcak ne giyeceksin diye sordu bana ben de ertesi gün ne giyeceğimi ballandıra ballandıra anlattım.Baya kız merak etti benimle sohbet ediyor zannettim ne bileyim.Kız aynadan mal mal bakıtı bana 'bugün ne giyeceksin diyorum ona göre makyaj yapcam 'diye bir çemkirdi.Ben tabi ufak bir tırsma hali 'haa üstümdekileri' dedim.Kendimi nasıl önemli hissettiysem kendimi kız benimle sohbet ediyor sanmışım.Pıstım sonra çıkana kadar sessiz sessiz bekledim mal gibi.Bendeki de gerizekalılık koca kız seninle niye goygoy yapsın hem ona ne senin ne giyeceğinden.Ama makyaj da bi halta benzemedi.Renkli kıyafetler o saç ve makyajla ebem kuşağına dönmüştüm yani.Kimse de demedi hani zigotluktan yeni çıkmışsın bu ne böyle pavyon tuvaletınde para alıp kolonya döken teyze gibi diye.Yazıklar olsun....
Bu da bir travma işte kendimi ondan sonra kuaförlere hiç doğru düzgün anlatamaz oldum.O gün bugündür saçlar hep aynı cücük gibi.Neticede burdan şuan pörsümüş bir kuaför teyze olduğunu düşündüğüm kıza sesleniyorum:Cücük saçlarımdan sen sorumlusun çemkirik kız....
